Πρόσφατα διάβασα το βιβλίο Ιμαρέτ, στη σκιά του ρολογιού του Γιάννη Καλπούζου, εκδόσεις Μεταίχμιο, το οποίο το θεώρησα ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ. Χρονικά τοποθετείται λίγα χρόνια πριν την παράδοση της Άρτας από τους Τούρκους στους Έλληνες.
Οι περισσότερες περιπέτειες των παιδιών λαμβάνουν χώρα στην πόλη της Άρτας και τα μέρη που περιγράφονται στο βιβλίο μπορούν να βρεθούν στην πόλη. Όπως ακόμη και το ρολόι το οποίο ήταν μάλιστα ήταν και το πρώτο μηχανικό των Βαλκανίων, όπως πληροφορούμαστε μέσα από το βιβλίο.
Το βιβλίο αφηγείται τη ζωή δύο παιδιών του Λιόντου και του Νετζίπ οι οποίοι από μικρά παιδιά ήταν αχώριστοι φίλοι. Οι δυο τους ζούνε απίστευτες περιπέτειες ώσπου μεγαλώνουν. Τότε το κλίμα που επικρατούσε μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων σχετικά με την παραχώρηση στους πρώτους της Άρτας επηρεάζει, αν και σε πολύ μικρό βαθμό, τη φιλία τους.
Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν το πως τρεις λαοί (Εβραίοι, Τούρκοι και Έλληνες) συμβίωναν αρμονικά στην πόλη της Άρτας. Ένα ακόμη γεγονός που με εντυπωσίασε είναι το γεγονός ότι μέσα από το μυθιστόρημα ο συγγραφέας καταφέρνει να μας δώσει μία ακριβή εικόνα για την κατάσταση της εποχής εκείνης.
Συμπερασματικά είναι ένα καταπληκτικό βιβλίο το οποίο σας το συστήνω ανεπιφύλαχτα.
